Jeziora Lubikowskie i Rokitniańskie położone są w strefie Pszczewskiego Parku Krajobrazowego dlatego ich wody podlegają szczególnej ochronie. Ponadto na terenie gminy znajdują się niewielkie stawy, starorzecza oraz zbiorniki potorfowiskowe o znaczeniu lokalnym.
Jezioro Lubikowskie – jest największym i najgłębszym jeziorem na terenie gminy o powierzchni 314,7 ha i 36 m głębokości. Biorąc pod uwagę wielkość jezior Pojezierza Lubuskiego plasuje się ono na 4 miejscu. Ma urozmaiconą linię brzegową oraz wiele zatok. W jego południowo-wschodniej części znajduje się malownicza wyspa, nazywana przez miejscową ludność „Wyspą Konwaliową” (ok. 5 ha pow.). Wyspę w całości porasta gęsty las bukowy z licznymi stanowiskami starych dębów i innych drzew liściastych. Podszycie lasu stanowi masowo rosnąca konwalia i paproć orlica. Rośnie tu również lilia złotogłów.
Z zachodniej strony wyspy widoczny jest wysoki, przeciwległy brzeg zwany „ Górą Czarownic”, wcinający się w jezioro długim, wąskim półwyspem. Nieco dalej wznosi się „Góra Borsucza”. Wzgórza owiane są legendami. Osobliwością jeziora jest jego przezroczysta woda o niewielkiej zlewni w okolicach sąsiednich gmin i Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Ta czystość wody umożliwia oglądanie dna nawet do głębokości 5-7 m, co stwarza idealne warunki do podwodnych wojaży płetwonurków. Jezioro doskonale nadaje się też do uprawiania żeglarstwa. Atrakcje te uzupełniają: sport wędkarski – szczególnie z kajaków lub łodzi oraz polowanie na ptactwo wodne. Jezioro z rybackiego punktu widzenia jest typem sielawowym, średnio żyznym, głębokim. Licznie są tu reprezentowane: okoń, szczupak, węgorz, miętus, leszcz i płoć – mniej lin i krasnopióra.
Dobre warunki do wypoczynku i spacerów zapewniają pobliskie lasy obfitujące w poziomki, jagody, jeżyny, orzechy laskowe i grzyby. Wschodnie brzegi jeziora zaroiły się od domków turystycznych. Wyjątkowo twarde i piaszczyste dno oraz łagodnie nachylone stoki tej części jeziora stwarzają wymarzone miejsce do plażowania i odbywania kąpieli.
