W odległości 1 km na północny zachód od Chełmska leży wzniesienie o nazwie „Góra szubieniczna” (107 m), z widokiem na Skwierzynę i dolinę Warty. Jest jedną z najstarszych miejscowości na terenie gminy. Pierwszy zapis historyczny o Chełmsku pochodzi z 1080 roku. Wieś posiada wielowiekową tradycję, pierwotnie była posiadłością szlachecką, a następnie klasztorną. Po raz pierwszy z nazwą Golmic spotykamy się już w 1390 roku, gdy wieś należy do niejakiego Ludolfa (Ludolda) de Golmic. W 1521 r. Chełmsko ograbili brandenburczycy, a w XVIII wieku wieś trzykrotnie rujnowały postoje wojsk rosyjskich. Po sekularyzacji dóbr klasztoru bledzewskiego w 1764 roku Chełmsko włączono do domeny państwowej, a następnie sprzedano.
Kościół w Chełmsku (p.w.św.Kazimierza) wymurowano z kamieni polnych, budynek kościoła powstał w 1645 roku. W 1830 r. do tej późnogotyckiej świątyni dostawiono od zachodu murowaną z cegły wieżę. W 1887 roku budynek został gruntownie zmodernizowany w stylu neogotyckim, dodano kaplicę i zakrystię. Kościół reprezentuje typ salowy. Jego partia wschodnia zamknięta jest trójbocznie. Od strony południowej i północnej do świątyni przylegają kaplice boczne. We wnętrzu znajdują się cztery ołtarze, najstarszy jest późnobarokowy ołtarz główny z pierwszej połowy XVIII wieku. W jego polu centralnym umieszczono płaskorzeźbę prezentującą scenę z życia św. Kazimierza, gdzie polskiego królewicza wyróżniają atrybuty w postaci korony książęcej i jagiellońskiego orła. Organy pochodzą z 1856 roku.
